Posterunek LUDWIK powstał w latach 50-tych podczas budowy nowej linii z Jęzora do szybu Ostatek. W tym czasie zmodernizowano urządzenia podsadzkowe przy szybach Otwór II i III, natomiast na szybach Ostatek i Otwór I zbudowano nowe. Wszystkie zbiorniki otrzymały standardowe mosty zsypowe (zbiornik Otwór I posiadał dwa mosty, z których jeden w latach późniejszych rozebrano). Parterowy, drewniany budynek nastawni znajdował się w pobliżu szybu Ludwik i osłaniał semaforami tor z bocznicy kopalni do szybu Ludwik (który do połowy lat 70-tych był szybem wydobywczym) oraz odgałęzienie toru piaskowego na zbiornik Otwór I. Warto nadmienić, iż kopalnia "Stalin" posiadała wówczas dwie bocznice, jako pozostałość po sieci kolejowej ukształtowanej przez zaborców. Jedna bocznica (główna) prowadziła do kopalni ze stacji Będzin, druga ze stacji Sosnowiec Południowy.
W latach 60-tych rozbudowa centrum Sosnowca wymusiła przebudowę układu bocznic. Najpierw zlikwidowano tor ze stacji Sosnowiec Południowy, a bocznicę włączono do stacji Sosnowiec Dańdówka. Do końca III kwartału 1969 r. wybudowano nowy zakład przeróbczy a bocznica otrzymała zupełnie nowy kształt, jaki z drobnymi zmianami zachowała już do samego końca swego istnienia. Zlikwidowano wówczas połączenie ze stacji Będzin, a jedynym połączeniem z siecią PKP został tor do Dańdówki. Równolegle do niego biegł tor piaskowy. Posterunek Ludwik również otrzymał nowy układ torowy, który ilustruje plan. Pogarszający się stan obu torów dojazdowych, na czynnych szkodach górniczych wymusił już w 1972 r. podniesienie niwelety torów i korekty geometrii
Ostatnim reliktem starego układu torowego bocznicy była lokomotywownia, której tor wyciągowy był resztką toru prowadzącego do stacji Będzin. W połowie lat siedemdziesiątych dokonano drobnych korekt układu torowego: rozebrano bocznicę szybu Ludwik, zlikwidowano rozjazdy i dotychczasowe tory nr 4a i 2a, a tory 2 i 4 wydłużono. Zlikwidowano tor nr 20, a w rejonie SoK2 wybudowano dwa krótkie tory na plac materiałowy. W północnej głowicy rozpoczęto również budowę warsztatów, które nigdy nie zostały ukończone. Pozostałością po nich jest tor żeberkowy na który odstawiano wagony do naprawy.
Wartym uwagi jest fakt, że po przebudowie w 1969 r. posterunek Ludwik przekazano na własność kopalni Sosnowiec. Zmieniono jego oznaczenie na "SoK" (Sosnowiec Kopalnia), a nastawnie na bocznicy zostały wykonawczymi i otrzymały oznaczenia: SoK1, SoK2 i SoK3. W obiegu do samego końca istnienia funkcjonowała nazwa "Ludwik" i wszyscy pracownicy piaskowni wiedzieli o jaki posterunek chodzi. 
Od początku istnienia do przebudowy w 1969 r. post. Ludwik posiadał kluczowe urządzenia srk z sygnalizacją kształtową. Po przebudowie zainstalowano urządzenia przejściowe - kluczowe z sygnalizacją świetlną. Zabudowano pulpit kostkowy i planowano zmienić urządzenia na przekaźnikowe, lecz - jak to z prowizorkami bywa - kluczowe urządzenia przejściowe funkcjonowały do końca istnienia wszystkich czterech posterunków.
Na przełomie lat 70/80 w pobliżu głowicy rozjazdowej SoK1 wybudowano bloki mieszkalne. Wymogi budowlane, czynne szkody górnicze i spowodowane tym trudności w utrzymaniu skomplikowanego przejścia rozjazdowego prawdopodobnie były przyczyną przebudowy układu torowego i zastąpienia skrzyżowania rozjazdami pojedynczymi. Ponadto, prawdopodobnie niedługo wcześniej zlikwidowano dwa niewykorzystywane rozjazdy, uniemożliwiając jazdę z Dańdowki do posterunku Ostatek.
W 30.05.1970 r. gdy oddano do użytku sieć trakcyjną na odcinku Dorota - Muchowiec – Chorzów Batory to zawieszono również sieć trakcyjną nad torem prowadzącym do KWK Sosnowiec oraz nad torami bocznicowymi nr 1,3,5 i 7. Umożliwiło to między innymi wywóz węgla i kamienia elektrowozami na sieć PMP PW. Z wartych uwagi zmian można jeszcze odnotować zmianę semaforów wjazdowych z dwu i trzykomorowego - typowo przemysłowych na cztero i pięciokomorowy, nadające sygnały wg. instrukcji PKP E1. Po zamknięciu kopalni w 1998 r. układ torowy i posterunki ruchu uległy likwidacji. Pozostawiono tylko tor którym dowożono kamień pod budowę sztucznego stoku narciarskiego. Po zakończeniu inwestycji zbędny tor rozebrano. W 2016 r. rozebrano wiadukt wraz z przyczółkami nad ulicą Andersa. Obecnie jedynym śladem po torowiskach są nasypy.
Opis: Łukasz Fronia

Plan schematyczny

Plan schematyczny 1973 r. get_app

Plan schematyczny 1984 r. get_app